Ervaringsverhaal Vlinder
'In therapie boekte ik geen vooruitgang meer en ik wist echt niet meer wat ik nog kon doen. Be-leef was op dat moment de enige uitweg voor mij. In juni was het zover, ik vertrok naar Portugal. Doodeng vond ik het, mijn eigen strikte eetgewoonten en -regels los moeten laten (of te wel, de controle van de eetstoornis…).
Het was een hele grote uitdaging en het maakte veel los. Makkelijk was het zeer zeker niet, maar het lukte wél! Stapje voor stapje en met de juiste begeleiding en ondersteuning lukte het om mee te gaan in het (eet)ritme van het programma. Met name de veilige en open sfeer hebben hieraan bijgedragen.
Als je eetstoornis toch de controle probeerde te nemen, dan werd je hier niet op afgekeurd maar werd er op een prettige en veilige manier gekeken naar de functie ervan, wat er eigenlijk echt aan de hand was. Door deze inzichten lukte het mij om vanuit mijn intrinsieke motivatie patronen te doorbreken, wat voor mij veel beter werkte in mijn herstel dan alleen maar de ‘regels’ te volgen.
Naast dat het voor mij heel erg hielp om letterlijk uit mijn dagelijkse sleur in Nederland getrokken te worden en op een prachtige, liefdevolle en motiverende plek te zijn, hebben de verschillende therapie-onderdelen ook een grote invloed gehad op mijn vooruitgang tijdens Be-leef. Zo kreeg ik door de sessies in de dojo en andere inzichtgevende oefeningen veel duidelijkheid over het ontstaan, de functies en de instandhoudende factoren van mijn eetstoornis. Dit was confronterend en soms ook echt heel pijnlijk, maar wel heel helpend. Want nu ik wist waar het vandaan kwam, werd het ook steeds duidelijker wat ik kon doen om de patronen te doorbreken en stappen te zetten in mijn herstel.
Door biodanza en sport- en spel maakte ik weer een beetje contact met mijn lijf en kon ik plezier ervaren, samen met mijn groepsgenootjes. Deze balans maakte het programma wat luchtiger, wat ik als prettig ervoer. Ook in de weekenden, als er geen therapie was, hebben wij verschillende leuke activiteiten ondernomen met elkaar. Dit versterkte het groepsgevoel, zorgde voor plezier en droeg ook bij aan een voor mij fijne balans tussen hard werken in de therapie en plezier kunnen maken met elkaar in de vrije tijd.
Naast alle inzichten die ik tijdens Be-Leef kreeg, kreeg ik gedurende het programma ook steeds meer vertrouwen in de toekomst en in mijn herstel. Mede door de therapieën en door het zijn in een veilige, warme en motiverende omgeving. Maar ook grotendeels door de aanwezige therapeuten. Door het feit dat zij ervaringsdeskundigen zijn en dus zelf zijn hersteld van een eetstoornis, ging ik erin geloven dat herstel daadwerkelijk mogelijk was. Dit gaf mij vertrouwen in de toekomst en nóg meer motivatie om te herstellen en te kiezen voor het leven!
Het heeft voor mij wel nog een poos geduurd voordat ik de eetstoornis echt los kon laten, in zes weken tijd kan dat natuurlijk niet. Maar Be-Leef is voor mij wel echt een grote eyeopener en keerpunt geweest in mijn herstel en daar ben ik eeuwig dankbaar voor!
En toen was het ineens 2023, zes jaar later. Ik kreeg een mail binnen over de Re-Unie! die georganiseerd werd in Portugal en ik heb geen seconde getwijfeld om hieraan deel te nemen. Be-Leef heeft zo’n grote invloed gehad op mijn leven en voor altijd een plekje in mijn hart en terugkeren naar deze voor mij zo speciale plek was sinds mijn deelname aan het programma een hele grote wens. En jeetje, wat heb ik een fantastische tijd beleefd tijdens de Re-Unie!. Het terrein heeft nog steeds dezelfde warmte over zich heen als toentertijd waardoor ik mij gelijk weer helemaal thuis voelde. Maar het grote verschil was ik zelf.
Daar waar ik in 2017 heel veel strijd had in mijn hoofd en hele moeilijke momenten beleefde tijdens het programma, was ik nu alleen maar blij. Dit verschil ervaren was heel bijzonder. Door terug te zijn in Portugal realiseerde ik mij pas echt goed waar ik nu sta vergeleken met toen en dat ik trots mag zijn op mijzelf en de persoon die ik nu ben!
Ook heb ik tijdens de Re-Unie! een grote stap gezet. Ik slikte namelijk nog steeds antidepressiva, uit veiligheid, omdat ik bang was voor wat er terug zou komen als ik zou stoppen met mijn medicatie. Maar tijdens de Re-Unie! voelde ik dat ik er klaar voor was om het te gaan afbouwen. Dit moest in kleine stapjes gebeuren, maar ik ben inmiddels een paar maanden van mijn medicatie af en het gaat heel goed met mij! Ik vind het heel mooi en bijzonder dat ik juist op de Quinta aanvoelde dat ik er klaar voor was en het vertrouwen kreeg dat ik ook deze stap aan durfde te gaan. Waar een wil is, is een weg!
