Image
Wie ben ik
Als je van ver komt dan moet er een sterke wil zijn om te herstellen. Die wil moet komen uit verlangen, dat komt uit innerlijkweten. Daarop groeit vertrouwen en overtuiging. En dan... moet je in actie komen en met vallen en opstaan wijzer en sterker worden. Wie ben ik. Was de vraag onder mijn eetstoornis. Ik heb nu mij-Zelf. En ik ben perfect imperfect.
Image
"Creating something new is an act of courage, one that lead to infinite possibilities"
Image
Image

Oprichter van Be-Leef I Centrum voor Eetstoornissen is Carmen Netten. Zij is een autoriteit op het gebied van de behandeling van eetstoornissen met een visionaire blik en een levenslange missie om cliënten te helpen met effectieve zorg zodat zij kunnen werken aan duurzaam herstel.

Haar drijvende kracht is haar eigen eetstoornisverleden waarin zij op haar eigen-wijze manier Anorexia Nervosa en Boulimia Nervosa overwon. Zo ontwikkelde zij vanuit cliëntenperspectief een geheel eigen, doeltreffende en unieke visie op de behandeling van eetstoornissen.

Carmen gelooft heilig in de kracht van de combinatie van kennis & ervaring en is grondlegger van Ervaringsprofessie. Zo is zij in 2002 gestart met het trainen van GGZ professionals met een eetstoornisverleden die zij later de nog niet bestaande naam Ervaringsprofessional zou geven.

Carmen was oprichter en ruim twintig jaar lang directeur/eigenaar van stichting Human Concern, een GGZ instelling gespecialiseerd in de ambulante behandeling van eetstoornissen in Nederland. Daarnaast is zij ontwikkelaar van de in 2003 opgezette klinische boost behandeling Be-Leef in Portugal voor de intensieve behandeling van álle eetstoornissen waarvoor ambulante therapie alleen niet toereikend is.

Carmen wil trouw blijven aan haar missie en visie en richt zich momenteel onafhankelijk van Human Concern op haar eigen klinische behandelprogramma's voor eetstoornissen vanuit Portugal. En daartoe heeft zij in 2023 Be-Leef I Centrum voor Eetstoornissen oprichtte.

Image

"It requires taking a risk, thinking outside the box,
and allowing yourself to express your-Self in ways you never have before"

— Quote Autor Unknown
Image
Image
Even voorstellen

Ik heb een voorliefde voor het ontwerpen en geven van groepstherapieën. Gebruik makend van non-specifieke factoren en helende groepscultuur. Ik hou van inspireren middels trainen, superviseren, schrijven en mijzelf kwetsbaar opstellen. Ik ben voorstander van professionele nabijheid. Hoe omstreden ook. Ik ben voor innovatie en out of de box, omdat er nog zo veel te ontdekken en te leren valt.

Ik heb uit de meer dan 25 jaar werken met en voor cliënten met een eetstoornis altijd erg veel voldoening gehaald. Hun leven en leren, net als mijn eigen leven en het inzetten van de ervaringen die ik op deed gedurende mijn leven, werden mijn belangrijkste inspiratiebronnen.

Met respect en aanzien kijk ik naar onze klanten en met bescheidenheid naar mijn eigen rol en invloed op hun proces van heel worden.

Laat een boom opgroeien tot zijn volle soort, hij weet wat te doen. Faciliteer enkel water + wat zon én ken uwZelf!

Do what U Love
B who you R

Uit eigen ervaring
Image
Mijn verhaal
Zo'n 15 jaar lang heb ik een eetstoornis gehad. Het begon op mijn 12de met Anorexia en veranderde later in een vorm van Boulimia. 15 jaar is een lange tijd. Een groot deel van mijn leven heb ik me dan ook geobsedeerd bezig gehouden met eten en niet eten. Aankomen en afvallen. Me af en toe relatief 'goed' voelen maar me meestal verschrikkelijk wanhopig en slecht voelen. Een echte hel, als ik terug kijk op die periode van mijn bestaan. Ik had in die tijd geen idee wie ik was en wat ik wilde. Was mezelf volledig kwijt. Richtte me op het eten omdat ik op die manier nog een beetje het gevoel had dat ik iets goed kon of me ergens aan vast kon houden. Ik hield mijn hoofd boven water, was aan het overleven. Maar leven kon ik niet. Niet genieten, niet meedoen met anderen, niet 'normaal' zijn, niet blij zijn met mijzelf en later ook niet meer met anderen.
Image
Ik vereenzaamde, kwam in een isolement terecht en sloot mij samen met mijn grootste vriend en vijand; het eten, op. Ik kon eenvoudigweg niet meedoen aan dat wat leven heet. Ik vond het te ingewikkeld, te beangstigend, te onwennig. Ik wist niet hoe. Wat was normaal, wat wilde ik, wat vonden anderen. Zoveel keuzes te maken. Zoveel stappen te zetten. Zoveel verplichtingen en verwachtingen. Ik begon er dus maar niet aan. Voelde me 'veilig' in mijn holletje samen met mijn eetverslaving. Maar gaandeweg voelde niets meer veilig, ook niet het eten. Want ook dat kon ik inmiddels niet meer onder controle houden. Net als de rest van mijn leven. Nu was het echt een warboel geworden. En het begon langzaam tot me door te dringen dat ik hulp nodig had.
Image

En zo begon ik mijn zoektocht in de hulpverlening. Van huisarts, naar psycholoog, naar psychiater, naar psychotherapeuten, binnen instanties, buiten instanties, regulier, alternatief, opnames en ambulante behandelingen, in groepen en individueel, gericht op de symptomen, gericht op de oorzaken, gericht op vroeger of juist op nu, te weinig aandacht voor het eten, te veel aandacht voor het eten, met of zonder hulp van medicijnen... Je kan het zo gek niet noemen of ik had het wel gehad. En niets hielp echt. Wel kleine beetjes, voor bepaalde stukjes van mijn probleem, of bepaalde periodes.

Maar echt helemaal en voorgoed af komen van mijn eetprobleem, dat niet. En mijn wanhoop groeide, mijn lust om te vechten, mijn hoop op de toekomst, mijn vertrouwen in de hulpverlening. Totdat ik het bijna opgaf. Ik zou er toch nooit van af komen, zei men. Ik moest er maar mee zien te leven...

Image
Maar zo vasthoudend als ik altijd was geweest om het eetprobleem te beschermen, mijzelf te beschermen, zo vasthoudend was ik ook om er van af te willen komen. En besloot na de laatste 'gespecialiseerde' opname in een eetstoornissenkliniek het nu maar eens zelf op te knappen. Met alle kennis die ik her en der had opgedaan. Met behulp van mijn eigen wilskracht, mijn inmiddels opgedane ervaring met therapie, mijn kennis over mijn eigen eetprobleem, maakte ik een begin om eindelijk afscheid te nemen van mijn eetstoornis. In de jaren daarna lukte het mij zelfstandig om volledig van mijn ‘chronische’ eetstoornis af te komen. En mijzelf weer terug te vinden.
Image
Image
Niet alleen merkte ik was het belangrijk om de juiste methode te vinden en de juiste grondhouding te gebruiken naar cliënten, maar wat dit alles extra kracht gaf was mijn eigen ervaring. Ik koos er dan ook voor om die actief te gebruiken in de therapieën die ik gaf. Een vertrouwensband was er eigenlijk altijd al meteen bij het kennismakingsgesprek. Openheid en eerlijkheid was er ook vrij snel van de cliënt. Ik was immers zelf ook open. Hoop op verbetering en de kans om volledig beter te worden kon ik meteen overdragen omdat ik daar een levend voorbeeld van was. Motivatie, die bij veel cliënten tot het nul punt was gedaald na soms talloze vruchteloze ervaringen bij de reguliere hulpverlening, steeg als vanzelf. Ik hoefde daar allemaal niet bijster veel aan te doen.
Image

" Iedereen zei dat het onmogelijk was, tot er
iemand langskwam die dat niet wist "

Image
De reis naar Je-Zelf
Follow Us