



Oprichter van Be-Leef I Centrum voor Eetstoornissen is Carmen Netten. Zij is een autoriteit op het gebied van de behandeling van eetstoornissen met een visionaire blik en een levenslange missie om cliënten te helpen met effectieve zorg zodat zij kunnen werken aan duurzaam herstel.
Haar drijvende kracht is haar eigen eetstoornisverleden waarin zij op haar eigen-wijze manier Anorexia Nervosa en Boulimia Nervosa overwon. Zo ontwikkelde zij vanuit cliëntenperspectief een geheel eigen, doeltreffende en unieke visie op de behandeling van eetstoornissen.
Carmen gelooft heilig in de kracht van de combinatie van kennis & ervaring en is grondlegger van Ervaringsprofessie. Zo is zij in 2002 gestart met het trainen van GGZ professionals met een eetstoornisverleden die zij later de nog niet bestaande naam Ervaringsprofessional zou geven.
Carmen was oprichter en ruim twintig jaar lang directeur/eigenaar van stichting Human Concern, een GGZ instelling gespecialiseerd in de ambulante behandeling van eetstoornissen in Nederland. Daarnaast is zij ontwikkelaar van de in 2003 opgezette klinische boost behandeling Be-Leef in Portugal voor de intensieve behandeling van álle eetstoornissen waarvoor ambulante therapie alleen niet toereikend is.
Carmen wil trouw blijven aan haar missie en visie en richt zich momenteel onafhankelijk van Human Concern op haar eigen klinische behandelprogramma's voor eetstoornissen vanuit Portugal. En daartoe heeft zij in 2023 Be-Leef I Centrum voor Eetstoornissen oprichtte.

"It requires taking a risk, thinking outside the box,
and allowing yourself to express your-Self in ways you never have before"


Ik heb een voorliefde voor het ontwerpen en geven van groepstherapieën. Gebruik makend van non-specifieke factoren en helende groepscultuur. Ik hou van inspireren middels trainen, superviseren, schrijven en mijzelf kwetsbaar opstellen. Ik ben voorstander van professionele nabijheid. Hoe omstreden ook. Ik ben voor innovatie en out of de box, omdat er nog zo veel te ontdekken en te leren valt.
Ik heb uit de meer dan 25 jaar werken met en voor cliënten met een eetstoornis altijd erg veel voldoening gehaald. Hun leven en leren, net als mijn eigen leven en het inzetten van de ervaringen die ik op deed gedurende mijn leven, werden mijn belangrijkste inspiratiebronnen.
Met respect en aanzien kijk ik naar onze klanten en met bescheidenheid naar mijn eigen rol en invloed op hun proces van heel worden.
Laat een boom opgroeien tot zijn volle soort, hij weet wat te doen. Faciliteer enkel water + wat zon én ken uwZelf!
Do what U Love
B who you R



En zo begon ik mijn zoektocht in de hulpverlening. Van huisarts, naar psycholoog, naar psychiater, naar psychotherapeuten, binnen instanties, buiten instanties, regulier, alternatief, opnames en ambulante behandelingen, in groepen en individueel, gericht op de symptomen, gericht op de oorzaken, gericht op vroeger of juist op nu, te weinig aandacht voor het eten, te veel aandacht voor het eten, met of zonder hulp van medicijnen... Je kan het zo gek niet noemen of ik had het wel gehad. En niets hielp echt. Wel kleine beetjes, voor bepaalde stukjes van mijn probleem, of bepaalde periodes.
Maar echt helemaal en voorgoed af komen van mijn eetprobleem, dat niet. En mijn wanhoop groeide, mijn lust om te vechten, mijn hoop op de toekomst, mijn vertrouwen in de hulpverlening. Totdat ik het bijna opgaf. Ik zou er toch nooit van af komen, zei men. Ik moest er maar mee zien te leven...


Maar echt helemaal en voorgoed af komen van mijn eetprobleem, dat niet. En mijn wanhoop groeide, mijn lust om te vechten, mijn hoop op de toekomst, mijn vertrouwen in de hulpverlening. Totdat ik het bijna opgaf. Ik zou er toch nooit van af komen, zei men. Ik moest er maar mee zien te leven...


Het enige wat ik hoefde te doen, was mijn eigen ervaring laten spreken. Om mij vervolgens te uiten in begrip, liefde, betrokkenheid, geduld, alertheid en herkenning. Dit was de rotsvaste basis waarop de behandeling kon steunen. Waarop het contact met en het herstel van de cliënt kon groeien. Een bijzonder vruchtbare grond, dat bleek keer op keer.
Nog weer later kreeg dit alles een bredere opzet omdat ik met andere gelijkgestemde ervaringsdeskundigen in contact kwam. Mijn ideeën over hoe eetstoornissen te behandelen bleek niet uniek. Er waren er veel die zich herkende in mijn verhaal en daar ook graag iets mee wilde doen, als vrijwilliger als hulpverlener. Dit samenkomen van andere ervaringsdeskundigen en het daarna uitbouwen van een concrete visie, resulteerde uiteindelijk in mijn eerste bedrijf Stichting Human Concern en nu in mijn verdieping daarop:
Be-Leef | Centrum voor Eetstoornissen
" Iedereen zei dat het onmogelijk was, tot er
iemand langskwam die dat niet wist "