Ervaringsverhaal Denise
'Dit was de gedachte waar ik twaalf jaar geleden regelmatig mee rondliep. Want waar deed ik het nu eigenlijk voor? Ik was de hele dag bezig met eten/niet eten, braken, calorieën en woog mezelf wel tien keer op een dag. Studeren deed ik wel, maar als bijzaak. Hoop op herstel was ik steeds meer aan het verliezen, nadat de behandeling meerdere keren waren gestopt, ik niet opgenomen wilde worden en ik ambulant niet verder kwam. Ik kon de eetstoornis niet loslaten, hij hielp me nog te veel om te overleven, ik durfde patronen niet te doorbreken, dingen niet anders te doen dan dat ik deed.
Dat ik vanuit die put omhoog ben geklommen en hier nu weer bij de Quinta sta, samen met mijn grootste wens, een dochtertje, vind ik nog steeds wonderbaarlijk. Twaalf jaar geleden kon ik mij niet meer bedenken dat er mogelijkheden voor mij waren, dat ik veel vrienden zou hebben, gewoon zou kunnen werken en zelfs in staat zou zijn (bewust alleen) een kindje op te voeden. Be-Leef was hierin voor mij een omslagpunt. Ik ervoer er te mogen zijn, leerde (o.a) emoties toe te laten en mij uit te spreken. Mijn relatie met eten herstelde door de jaren heen steeds meer, waardoor eten nu geen issue meer is. En dat is een bevrijding...'
Denise
