Ervaringsverhaal Cindy
'Ik kom uit een gezin van vier kinderen, ik heb nog twee oudere broers en een jonger zusje. Eigenlijk een heel onbezonnen jeugd gehad. Wel stond ons gezin in het teken van het fruitteelbedrijf van mijn ouders. Sinds mijn 16e begon mijn eetstoornis zijn intrede te doen. Wat begon met de overgang naar het MBO. Onschuldig een paar kilo’s afvallen zodat ik geaccepteerd zou worden op mijn “nieuwe, grote” school. Het ging langzaam steeds verder en slechter met mij, en ik kwam onder toezicht van een kinderarts (waar ik mijn hele leven al bij was vanwege problemen met mijn nieren). De jaren erna volgden meerdere behandelingen, opname in kliniek en nog meer behandelingen.
Rond mijn 20e levensjaar ging het goed, had ik een leuke relatie, vrienden en ging weer verder met m’n opleidingen. Zo ging het een jaar of zeven, acht goed en stabiel. Tot het moment dat mijn relatie kapot ging en ik een gigantische terugval kreeg. Wederom ging het langzaam steeds slechter met mij. Weer begon het hele traject verschillende behandelingen. Tot ik uiteindelijk weer terug kwam bij Human Concern. Tijdens een van mijn eerste gesprekken gaf mijn therapeute aan dat zij dacht dat Be-Leef eigenlijk de enige optie was voor mij. Ik zat te vast in mijn veilige, vertrouwde omgeving en patronen. Die moesten doorbroken worden. Ik wist mezelf geen raad meer, maar ik wist dat ik niet aan deze ziekte onderdoor wilde gaan. Be-Leef werd voor mij een feit en ik werd geplaatst. Mei 2015 was het zover, ik ging naar Be-Leef groep 16! Super spannend, maar ik wist dat het moest gebeuren, maar kon ik het wel een maand lang uit mijn veilige wereld, weg van mijn vrienden en familie?
De weg ernaar toe was al zo adembenemend. De omgeving rustgevend. Je voelde je gelijk helemaal welkom en thuis. Vooral Carmen, Judy, Vere en alle lieve verpleging zorgden ervoor dat ondanks dat het zooo spannend was je jezelf redelijk op je gemak voelde.
Het programma was intensief, zwaar, mooi, fijn, verhelderend, duidelijk, confronterend en nog eens heeeeel confronterend. Waarin ik mezelf heel erg ben tegen gekomen en heel veel duidelijk is geworden: waar ik sta in het leven en wat voor mij belangrijk is. Ik vond vooral de zoektocht naar jezelf, de wandeltocht over het mooie terrein heel erg confronterend en helpend. Daarnaast hebben de yoga en de paardentherapie mij ook veel inzichten gebracht.
Ik durf wel te zeggen dat Be-Leef mij herstel heeft gebracht! Het heeft me laten zien dat ik moet kiezen voor mezelf en ik met mezelf gelukkig/tevreden moet zijn, dat ik dat niet uit anderen krijg of dat zij dat niet voor mij doen. Dat is een hele duidelijk les voor mij geweest. En ongeacht wat er gebeurt, dat ik het wel red met mijzelf, omdat ik mezelf accepteer en waardeer. Tuurlijk zijn er momenten dat ik me even minder voel, tegenslagen heb, maar door het gevoel aan te gaan en te accepteren en er met geliefden over te hebben, kom je er door heen.
Inmiddels is mijn grootste droom uitgekomen en ben ik gelukkige moeder geworden van een zoontje van vier jaar oud en een dochtertje van tien maanden. Van jongs af aan het ik de wens om moeder te mogen worden, na al die jaren strijd en het verwaarlozen van mijn lichaam was het niet vanzelfsprekend dit nog te mogen ervaren. Toen ik zeven jaar geleden mijn huidige partner ontmoette, kon ik alleen hopen en het heeft zo mogen zijn.
Het is echt een reis naar jezelf, in een fijne, warme en vriendelijke omgeving waar je je erg welkom en gewaardeerd voelt. Het is een intensieve, zware en emotionele reis maar zeker de moeite waard. Je word echt even uit je vaste rituelen en “schijn” vertrouwde omgeving getrokken. Hierdoor word je gedwongen om naar jezelf terug te keren.
Je wordt op weg geholpen te ontdekken wat jij belangrijk vindt in jouw leven en wie belangrijk zijn in de tocht naar jezelf en je herstel.'
