Ervaringsverhaal Britta
Echter hielp de ambulante hulp niet genoeg en bleef ik afvallen. Toen kwam Be-Leef in beeld. In eerste instantie dacht ik: “ik? Maar zo erg is het toch allemaal niet?”. Maar toen ik me er meer in ging verdiepen kreeg ik hoop in deze unieke behandeling, dacht ik dat het mij wel zou kunnen helpen en ging ik ervoor. Het voortraject was voor mij al erg pittig, maar het idee dat ik naar Portugal ging, even helemaal weg uit mijn eigen (toxische) omgeving, gaf mij veel motivatie om aan de gestelde eisen te voldoen.
Vanaf het eerste moment dat ik het terrein van de quinta binnenkwam, voelde ik warmte en rust over me heen komen. Iets wat ik thuis nooit heb gevoeld en altijd enorm heb gemist.
In de quinta ben ik mij voor het eerst ergens thuis gaan voelen. Het is met zorg, liefde en aandacht ingericht en dat voel je. Maar ook de geweldige therapeuten gaven mij het gevoel dat ik er mocht zijn. Dat ik ertoe deed. En dat ik mocht ontdekken wie ik ben zonder eetstoornis. De groep heeft me daar ook echt bij geholpen. Doordat je samen zo’n avontuur aangaat en elkaar in hele korte tijd heel goed leert kennen, begrijp je elkaar heel goed en dat was heel fijn. Je maakt samen ontzettend veel mee; je huilt en lacht samen en je gaat samen de strijd aan tegen de eetstoornis en dat verbindt.
Het programma was intensief, maar op een goede manier. Je komt door het afwisselende programma aan therapieën heel snel tot de kern van de eetstoornis. Dit kon soms erg confronterend zijn, maar ik heb hierdoor wel ontzettend veel over mijzelf en mijn patronen geleerd. Het eten was iets waar ik van tevoren erg tegenop zag. Maar de maaltijden worden met liefde klaargemaakt en dat is te merken. Natuurlijk was het eten moeilijk, maar gedurende de weken kreeg ik steeds een beetje meer liefde voor eten terug, in plaats van de jarenlange afkeer. Mede ook door het meehelpen in de keuken, de steun van mijn lieve groepsgenootjes en dat het allemaal zonder dwang ging.
Ik kan wel zeggen dat Be-Leef voor mij levens veranderend is geweest. Zonder Be-Leef had ik nooit zo’n goede basis kunnen leggen voor mijn verdere herstel. Ik heb leren voelen, leren huilen, jarenlange patronen doorbroken, leren verbinden, leren kiezen voor mezelf en herstel, leren luisteren naar mijn behoeften en grenzen, leren genieten van eten en heb nog veel meer waardevolle lessen geleerd.
Ik gun het iedereen om deze reis naar jezelf te mogen maken. Ik vond het zelf ontzettend spannend om zo lang zo ver van huis te zijn, maar juist even helemaal weg zijn uit je eigen omgeving kan heel helend werken om jezelf terug te vinden.
Nu, 6 jaar later, denk ik nog steeds met een heel warm gevoel terug aan de tijd in Portugal. Daar is een zaadje geplant, wat steeds meer is gaan groeien. Ik heb na Be-Leef nog een lange, hobbelige weg af moeten leggen. Maar de handvaten die daar zijn ontstaan, helpen mij nog iedere dag om verder te groeien en te kiezen voor het leven.
